“Ik ben geboren in een dorp en niemand had ogen zoals ik. Daarom werden mijn broertjes en ik gepest. ‘Ogen die schitteren in de hoekjes’ had voor mij een houvast kunnen zijn om van mezelf te houden. Me niet gek laten maken door wat andere kinderen over je zeggen.”

“Ik wou toen het liefst wakker worden en als ik dan in de spiegel keek, dat ik dan blonde haren en blauwe grote ronde ogen had. Juist boeken als ‘Ogen die schitteren in de hoekjes’ helpen het accepteren en waarderen van je eigen identiteit.”

“‘Ogen die de schitteren in de hoekjes’ is een verhaal dat ik heel graag had willen voorlezen aan mijn dochter Naomi toen ze nog op de basisschool zat. Het is een liefdevolle viering van bepaalde Aziatische kenmerken en gaat over een meisje waar Naomi zich aan had kunnen spiegelen.”

“De eerste keer dat ik dit boek las, werd ik emotioneel; ik had nog nooit een kinderboek gelezen waarin ik mezelf kon herkennen en waarin de vorm van onze ogen zo positief wordt benadrukt. Het had mij vast geholpen om minder onzeker te zijn en me niet te schamen voor mijn ogen.”

“Dit kinderboek viert onze prachtige Aziatische ogen die ons zo uniek maken. Tevens is het een omarming van de verhalen van eerdere generaties en eeuwenoude tradities en cultuur. Voor mij is dit boek een en al herkenning, een spiegel waarin ik mijzelf en mijn dochter zie.”